Psychozy

Psychoza jest stanem chorobowym umysłu, w którym dochodzi do nasilonych zakłóceń w postrzeganiu rzeczywistości. Osoba, będąca w stanie psychozy, wysnuwa nieprawidłowe wnioski dotyczące rzeczywistości zewnętrznej i swoich spostrzeżeń. Ponadto dokonuje niewłaściwej oceny swojego myślenia i analiz. Nie koryguje przekonań i obserwacji nawet w obliczu ich ewidentnej nieprawidłowości oraz nie postrzega stanu swojego umysłu jako chorobowego. Osoba w stanie psychozy postrzega objawy jako normalną rzeczywistość, żyje nimi.

Tacy ludzie przeżywają niekiedy bardzo skrajne emocje, są wrażliwi na bodźce, słowa, którymi inni się do nich zwracają. Nieprawidłowo interpretują zachowanie bliskich. Mogą na troskę, czy życzliwość reagować podejrzliwością, niepokojem, a nawet wrogością. Z tego powodu dochodzi do konfliktów, chory czuje się niezrozumiany, a rodzina i bliscy mają trudność w wytłumaczeniu choremu, iż wymaga pomocy psychiatry. Niekiedy konieczne jest, aby psychiatra przyjechał do pacjenta i leczenie było prowadzone jako wizyty domowe.


Otoczenie odbiera zachowanie osoby doświadczającą psychozy jako:

  • Izolowanie się, zamykanie w pokoju, odmawianie uczestnictwa w życiu rodzinnym, zaprzestanie kontaktów z rówieśnikami, unikanie relacji z ludźmi
  • Lęk, strach, brak zaufania. Podejrzewanie domowników i innych osób z otoczenia o robienie czegoś na złość, specjalnie, o dokuczanie, spiskowanie.
  • Ograniczenie zainteresowań. Brak chęci do rozmowy.
  • Twarz przestaje wyrażać emocje, jest „blada emocjonalnie”. Człowiek przestaje okazywać radość i smutek, wydaje się być obojętny, bez emocji
  • Chowanie się, ukrywanie, zasłanianie zasłon, zatykanie dziurki od kluczy, innych dostępnych otworów, zaklejanie kamerki w telefonie, komputerze
  • Wrogość, podejrzliwość, „nagła zmiana osobowości”. Czujność
  • Dziwaczne, niezrozumiałe dla otoczenia zachowania, wywołujące lęk u osób z otoczenia
  • Opowiadanie niewiarygodnych, nieracjonalnych czy „niestworzonych” historii
  • Nagła zmiana dotychczasowego stylu życia, zachowania w relacjach z otoczeniem
  • Szeptanie, prowadzenie dialogu z samym sobą. Osoba mówi do kogoś, ale nikogo wokół nie ma. Zaśmiewa się pod nosem. Nerwowo rozgląda się, nasłuchuje
    Mówienie o kontakcie z „siłą”, Bogiem
  • Leżenie całymi dniami i nocami, jakby zastygnięcie. Czasem przybieranie różnych pozycji i trwanie w nich godzinami, dniami
  • Zaprzeczanie objawom podczas rozmowy z bliskimi na temat zmian zachowania. Nie przyjmowanie racjonalnych argumentów
  • Niezrozumiałe wypowiedzi, „przekręcanie słów”, tworzenie nowych słów
Częste odczucia osoby doświadczającej psychozy:

  • Poczucie niezrozumienia przez otoczenie
  • Lęk, uczucie inności
  • Zmiana otaczającego świata, wyraźniejsze barwy, zaostrzenie kolorów, zarysów postaci, przedmiotów
  • Skłonność do odczytywania ukrytych znaczeń, znaków, wskazówek, zdolność porozumiewania się bez słów. Odbieranie sygnałów od innych ludzi, z prasy, z telewizji, internetu
  • Uczucie, że świat jest wrogo nastawiony. Poczucie zagrożenia ze strony innych ludzi, nawet bliskich
  • Zmiana odbioru rzeczywistości, niezwykłe doznania słuchowe płynące z otoczenia, z wnętrza ciała, z kosmosu
  • Echo własnych myśli, pustka w głowie
  • Bezpośredni kontakt w Bogiem. Tchnięcie siłą
  • Czasem niezwykle silny przymus zrobienia czegoś jakby automatycznie: powiedzenia czegoś, ucieczki, pójścia w jakimś kierunku
  • Niekiedy niezwykłe doznania wzrokowe, poczucie, że świat wokół zmienia się, jest bardziej wyrazisty, ale też może być mroczny, przerażający. Spostrzeganie, że twarze wokół zmieniają się, są przerażające
  • Poczucie niezwykłości lub wrogości otoczenia, zagrożenia. Podejrzenia, że coś się dzieje za moimi plecami, że ktoś o mnie mówi, obserwuje, a nawet czyta mi w myślach
  • Nierozumienie, niejasność zachowań innych osób, zagubienie
  • Poczucie odkrycia niezwykłej prawdy, powiązań pomiędzy wydarzeniami, „nagłe olśnienie”, wrażenie, że wszystko nagle jest zrozumiałe i pasuje do siebie

 

Bez względu na przyczynę wystąpienia psychozy, jest to stan w którym bezzwłocznie potrzebna jest pomoc lekarza. Jedynie psychiatra może pacjenta zbadać i poprowadzić diagnostykę. Powodem psychozy może być choroba psychiczna, używanie substancji psychoaktywnych (alkohol, narkotyki, dopalacze), uszkodzenie mózgu (udary, urazy głowy), przewlekłe choroby somatyczne i działanie niepożądane niektórych leków. Spotyka się również psychozy powstałe w wyniku silnego stresu.

Dla osoby, będącej w stanie psychozy, myśl o rozmowie, z psychiatrą, może wiązać się z licznymi obawami. Pierwszy kontakt jest bardzo ważny. Dobrym rozwiązaniem są wizyty domowe. Pacjent, będąc w znanym sobie otoczeniu, poczuje się bezpieczniej i łatwiej nawiąże kontakt z lekarzem. Psychiatra powinien wzbudzić zaufanie, by pacjent zaczął opowiadać o swoich przeżyciach. W sytuacji nasilonych objawów, zaburzających codzienne funkcjonowanie, uniemożliwiających wychodzenie z domu jedyna formą zapewniającą pacjentowi leczenie są wizyty domowe.

PAMIĘTAJ! Wymienionych powyżej objawów nie można lekceważyć. Potrzebna jest pilna pomoc lekarza. Należy zacząć od postawienia diagnozy i nie zwlekać z rozpoczęciem leczenia.

Jeśli chcesz możesz pobrać tutaj (PDF do pobrania) tekst, który podsumowuje powyższe objawy. Może być pomocny, gdy specjalista będzie z Tobą rozmawiał. Warto zabrać go sobą na wizytę i pokazać lekarzowi psychiatrze lub psychologowi.